عــشـق روزی رهگذر می آیــد و من نیسـتم            صبح روزی ، پشــت در می آید و من نیستم

یک نفر دلواپســـم ایــن پا و آن پـا می کــــند            کــاری از من بـــلکه بر می آیـــد ومن نیستم

خواب و بـیداری خــدایا بازهــم سر می رسـد           نامـــه هایـم از ســفر می آیـــد و من نیسـتم

هرچـه می رفتـم به نبـش کوچـه او دیگر نبـود            روزی آخــر یــک نفـــر می آیـد و مــن نیستم

در خیــابان در اتــاقم روی کاغـــذ پشـــت مـیز             شــعر تــازه آنقـــدر می آیــد و مــن نیسـتم

بعـــد ها اطراف جــای شــب نشینی های من           بوی عشـــق تازه تــر می آیــد ومــن نیستـم

بعـــد ها وقتــی که تنــها خاطـراتم مانده است           عشــق روزی رهـــگذر مـی آید ومــن نیستم

              بـــزن باران کــه ایـــن دل پر هـــیاهوســت          بـــزن بـــاران بــزن  تـــا خـــانه ی دوســت  

               بـــزن بـــاران کـــه دل دیـــوانـــه گشـــــته           بـــزن ایـــن دل دگـــــر ویرانــــــه گشـــــته  

               یـــزن بـــاران کـــه عـــمرم رفتـــه بــر بـــاد           بـــزن کـــه مـــن شـــدم مجـــنون فرهــاد  

               بـــزن بـــاران کـــه غـــم هایـــم بشــویی            بـــزن کــــــــه راه دور اســـت تـــا صـــبوری   

               بـــزن بـــاران کـــه این دل گشته بی تـاب           کــــه از درد فراقــــــش رفتــــــه در خــواب  

               بـــزن بــــــاران بـــزن تـــــا کـــوی و بـــرزن           بـــزن ســـــیلی بـــزن بــــــر صـــــــورت زن   

              بـــزن بـــاران کـــه دیـــگر آخـــر راه ســـت           بـــزن بـــاران کــه ایـــن دل پـــر معــماست  

               بـــزن بـــاران کـــــــــه تــــــا او هـــم ببـیند          کــــــه از درد فـــــــــــراقـــش دل بمـــــــیرد   

               بـــــزن بــــــاران مــــــــرا دیـــوانه ام  کـــن           در ایـــن ســـرمای شــب بارانـــی ام کـــن